عباس علی اف

عباس علی اف (عباس علیزاده، 1899- 1958م) از فرزندان ارجمند بخارای شریف و از تاجیک گرایان فداکار بود که برای حمایت از حقوق مردم تاجیک مبارزه می کرد. در این مقاله نگارنده با تکیه بر منابع مختلف و نیز از خلال روایات افراد گوناگون شرح حال مفصلی از زندگی علی اف بیان کرده است. اصل او از ایرانیان بخارا بوده است. علی اف از سال 1917م فعالیت های انقلابی اش را آغاز کرد و عضو حزب کمونیست شد. او هرچند با سیاست پان ترکیستی بعضی حکومتداران بخارای شوروی و بعضی سروران حزب کمونیستی بخارا مبارزه می کرد و شاید در برخی مسئله های دیگر هم با آن ها اختلاف داشت، به مرام و مسلک کمونیستی خود استوار بود. سنه های اساسی زندگی علی اف و ترتیب زمانی روزگار او را از نیمه دهه بیستم تا نیمه دهه سی ام بدین طریق می توان تعیین کرد: سال های ۱۹۲۴-۱۹۲۷م (وزیر معارف تاجیکستان)؛ سال های ۱۹۲۸-۱۹۲۹م (معاون وزیر معارف سمرقند و مدیر بازآموزی تابستانی معلمان بخارا)؛ سال های ۱۹۲۹-۱۹۳۳م (تحصیل علم در انیستیتو خاورشناسی مسکو)؛ سال های ۱۹۳۳-۱۹۳۵م (استاد دانشگاه دولتی تاشکند و دارالمعلمین تاجیکان تاشکند). او  هنگام کار در دانشگاه آسیای میانه ، یعنی سال 1933 یا 19۳۴م، به دریافت عنوان دکتری تاریخ مشرف شد. علی اف در سال 1947 دوشنبه را ترک کرد و در آلماتا بدرود حیات گفت. وی را دارای ۲۹ اثر علمی دانسته اند. دفتر شعری نیز از او موجود است که به همراه دیگر دست نوشته هایش در بایگانی آلماتا نگهداری می شود.